Το θέμα πόλεμος και ειρήνη, είναι ένα θέμα εξαιρετικά δύσκολο για να το κατανοήσουν τα παιδιά του Νηπιαγωγείου. Στην αναφορά που κάναμε για την 28η Οκτωβρίου εχθές, ακούστηκαν απο τα παιδιά διάφορες απόψεις και ερωτήματα . "Γιατί κυρία δεν δώσαμε την Ελλάδα στους Ιταλούς για να μην κάνουμε πόλεμο?"... "Γιατί δεν είπαμε ΝΑΙ και οχι ΟΧΙ"... "Τί είναι πόλεμος?" "Εμένα μου αρέσουν τα όπλα"..."Γιατί τσακώνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι?". Σήμερα, προσπαθήσαμε να το δουλέψουμε με εναν... Ιδιαίτερο τρόπο. Στην Ελλάδα ζούμε σήμερα ειρηνικά. Πώς είναι η πόλη μας, τί μας αρέσει να κάνουμε, τί βρίσκουμε όμορφο? Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες σε" πράσινους" και" κοκκινους"(η επιλογή των χρωμάτων τυχαία). Η πράσινη ομάδα ζωγράφισε πώς φαντάζεται τη δική της πόλη και η κόκκινη ομάδα επίσης. Στην πάρεουλα που μαζευτήκαμε μιλήσαμε πως κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν οι λαοί να ζούνε ειρηνικά και προτιμούν να πολεμάνε όπως ακριβώς περιγράφεται στο βιβλίο που διαβάσαμε με τίτλο "Ο εχθρός" του Cali Davide και Bloch Serge. Η πράσινη ομάδα "εκανε πολεμο" στην κόκκινη ομάδα. (οι μεν πήγαν στην πόλη των άλλων και άρχισαν να μουτζουρώνουν, κάποιοι έσκισαν τις ζωγραφιές των άλλων). Μετά τον πόλεμο καθίσαμε πάλι στην πάρεουλα και τα παιδιά ρωτήθηκαν πως ένιωσαν. Σχεδόν όλα τα παιδιά απάντησαν πως τους άρεσε η διαδικασία. "Είχε πλάκα". "Μου άρεσε που έσκιζα τις ζωγραφιές". Ζητήθηκε απο τα παιδιά να "επιστρέψουν" στις πόλεις τους... Οι αντιδράσεις των παιδιών δεν ήταν χαρούμενες.... "Τώρα πως θα τα ξαναφτιαξουμε..." "Τοσος κόπος πάει χαμένος"... Ειναι ωραίο οι λαοί να τσακώνονται? Να πολεμούν? Τί μπορούμε να κάνουμε γι αυτό? Να έχουμε Ειρήνη!!! Να είμαστε αγαπημένοι! Να είμαστε όλοι φίλοι!!! Δε θέλουμε να είμαστε πράσινοι ή κόκκινοι. Μπορούμε να είμαστε.... ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ... Τα παιδιά καταλαβαίνουν τελικά πιο πολλά απ ότι εμείς...
